quinta-feira, 16 de março de 2017

Xosé Lesta Meis 2

Parece unha rapaza solteira. Non ten moitos anos, pero algús máis dos que aparenta si. Ninguén diría que xa foi nai catro veces nin que anda atafegada de labor. É algo cativa. Moi chusca. Moi arrichada. A roupa no seu corpo luce como no dunha señora. ¡Hai que vé-la qué mañosa é e como anda fresca, lixeira, espilida! Ela sola fai todo o da casa e mais o de fóra. O home anda ó xornal na Cruña. Non para na casa. Non é que non queira; non pode. Non ten tempo. Solasmentes no vrau, que son os días grandes, chega algús días cunha miaxa de sol. Daquela axuda algo por alí no que sea máis preciso. Pero pouco. Non quer Ánxela que abuse da súa saúde. Ánxela di que o que traballa para outro ten dabondo con contentá-lo sin que despois aínda traballe pra si. Non. O seu home que descanse cando veña de ganá-lo día, que boa falla lle fai. Ela facerá os labores todos. Que total non son nada...

"Abellas de Ouro", Xosé Lesta Meis 

(Xosé Lesta Meis nasceu no dia 16 de Março de 1887. Morreu em 1930.)

Sem comentários:

Enviar um comentário