segunda-feira, 25 de setembro de 2017

Augusto Casas 2

Romance da lúa

Co arume da noite,
a lúa, tola, roxa,
malfadada depinicaba
saudades nos eidos da miña alma.
Como unha vaca bermella
as cornas tiña de prata pol-os ceos,
ledamente, o seu ollar paseiaba.

Lonxe as estrelas soaban,
campás doutas espadaiñas;
o chifro do vento erguía
un cheiro d'herba mollada;
o galanteio da serra
espenuxaba as suas falas,
i-o pecoreiro das somas
entre as cornas lle chantaba
un auturuxo afiado
na punta da sua aguillada.

A lúa - toliña, tola -
estrelas depinicaba.
A sua pel era bermella
i-as suas cornas eran brancas.
A vos da noite se ouvía:
"Ey, vaca, ey… Ey, Fidalga!"
I-ela com’unha siñora,
polo azur se paseiaba;
riba da testa, a follaxe
de milleiros de alboradas;
encol dos seus ollos lenes
a leda noite arrumada
de húmida herba ulindo
ao corazón dos alálas.
 
"O Vento Segrel", Augusto Casas

(Augusto Casas nasceu no dia 25 de Setembro de 1906. Morreu em 1973.)

Sem comentários:

Enviar um comentário